ZREALIZOWANE DZIEŁA KONSERWATORSKO-RESTAURATORSKIE I ARTYSTYCZNE
Liczne prace w zakresie szerokiej praktyki konserwacji-restauracji sztuki dawnej oraz nowoczesnej i współczesnej od początku łączy z naukowymi, co przez cztery dekady miało wpływ na kolejne, liczące już z czasem setki realizacji z zakresu konserwacji, historii i teorii zachowania dziedzictwa kulturowego, metodologii konserwacji malarstwa sztalugowego i sztuki nowoczesnej i współczesnej, a także etyki i teorii konserwacji.
Badania konserwatorskie są nieodłącznymi elementami projektów konserwatorskich, pod moim kierunkiem dążę do rozszerzenia ich do transdyscyplinarnych studiów, które mogą rzucić szersze synoptyczne spojrzenie na dzieła, jak w przypadku tryptyku „Sąd Ostateczny”, dzieła sztuki flamandzkiej z połowy XV wieku autorstwa Rogiera van der Weydena z ukończeniem wielowarstwowego dzieła przez Hansa Memlinga( badania we współpracy z CHARISMA Molab UE w trzech kampaniach badawczych w latach 2010-2013). Nieniszczące badania pozwoliły na potwierdzenie autentyzmu obrazu „Ekstaza Świętego Franciszka” El Greco i potwierdziło słuszność diagnozy prof. Bohdana Marconiego (we współpracy z Romanem Stasiukiem z WKiRDS w Warszawie). Heurystyczne podejście do badań „Salvatora Mundi” z kręgu Leonarda da Vinci z kolekcji St.Kostki dało podwaliny do zrozumienia działania swoistej „bottegi” artystycznej Leonarda (we współpracy z prof. Piotrem Targowskim w zakresie badań OCT, dr Philippem Walterem w zakresie badań multispektralnych). Ekspertyzy dzieł sztuki nowoczesnej i współczesnej także realizowała transdyscyplinarnie , jak cykl obiektów Aliny Szapocznikow we współpracy z dr Irmina Zadrożną, dr Joanną Kurkowską, dr Andrzejem Lendzionem), monumentalny witraż z tworzyw sztucznych „Apokalipsa” Jana Lebensteina w w Kaplicy O.Pallotynów w Paryżu we współpracy z dr Joanną Kurkowską i zespołem.
Konserwowała wiele dzieł sztuki dawnej i najnowszej o różnej proweniencji: malarskie na płótnie, m.in. weduty Warszawy pędzla Canaletta (starszy-Giovanni Antonio Canal Canaletto) , dworskie portrety Marcello Bacciarellego, pejzaże morskie Iwana Ajwazowskiego, „Scenę pasterską” Rosa di Tivoli, restaurowała (z rekonstrukcjami) obrazy Wł. Tetmajera, St. Grocholskiego, i innych. Także ołtarze polichromowane stanowiące barokową syntezę sztuk jak w Hannie nad Bugiem, regionalne malarstwo na podłożu płóciennym i drewnianym z Muzeum Diecezjalnego w Siedlcach.
Od początku lat dziewięćdziesiątych do dzisiaj równolegle zajmuje się ochroną, konserwacją, restauracją i różnymi formami rekonstrukcji sztuki nowoczesnej i współczesnej. Ochrona integralności nietypowych dzieł zawiera rozpoznanie kontekstu prac, idei i intencji artystów(m.in. w oparciu o wywiady z artystami). Te pionierskie prace rozpoczęło w latach 90-tych spektrum konserwacji-restauracji kilkunastu obrazów malarstwa materii Piotra Potworowskiego, Jadwigi Maziarskiej, metamalarstwa Jana Tarasina z elementami sztuki 3D i reliefami, obrazów Tadeusza Kantora i jego emballage i akcji konceptualnych, prac Mirosława Bałki. Dominującą rolę wśród ponad siedmiuset realizacji stanowi wieloletni projekt konserwacji-restauracji a niekiedy niezbędnego odtworzenia integralności dzieł ze spuścizny Aliny Szapocznikow. Stanowi konserwację-restaurację-rekonstrukcję ponad sto pięćdziesiąt jej prac z jej okresu eksperymentalnego(1956-1973) a szczególnie obiektów z tworzyw sztucznych (poliuretanów, poliestrów, polistyrenu) z elementami fotografii, trawy, łączące idee i intencje awangardowej artystki ze sztuką konceptualną, enviroment, jak „Hommage Komarow”, cykl „Narośla uosobione’ , „Alex”, „Wieniec Panny Młodej”, „Autoportret”, i wiele innych.