Celem kształcenia pracowni jest rozwój zdolności plastycznych, a także pogłębianie świadomości artystycznej studentów poprzez studium natury oraz jej interpretacji w korelacji z zagadnieniami funkcji, kompozycji i zasad prawidłowego konstruowania formy zależnie od materiału rzeźbiarskiego. Jednocześnie pozostawia się wolną przestrzeń dla poczynań twórczych noszących znamię nowości, odkrywczości oraz konceptualnego myślenia studentów, co pozwala na nowe kreowanie i tworzenie indywidualnych ekspresji rzeźbiarskich.
Dążeniem jest również rozwijanie zdolności warsztatowych, służących wykonywaniu zawodu, umiejętności kształtowania i odtwarzania formy w odniesieniu do stylistyczno-historycznych uwarunkowań, gdzie niezbędne jest opanowanie wiedzy teoretyczno-praktycznej w zakresie technik i technologii rzeźbiarskiej. Zajęcia prowadzone są z użyciem różnych – tradycyjnych i współczesnych – narzędzi, metod i materiałów. Efektem końcowym jest wykonanie wiernej kopii w kamieniu za pomocą przyrządów rzeźbiarskich.
Działania mają na celu przygotowanie do samodzielnego wykonywania prac konserwatorskich przy rzeźbach i detalach architektonicznych, polegających na prawidłowej rekonstrukcji ich nie zachowanych fragmentów oraz świadomej ochronie obiektu zabytkowego, także poprzez wykonanie jego kopii.
Zdobyta zaś wiedza, umiejętność rzeźbienia, rekonstruowania i kopiowania to niezbędne czynności, które wpisane są w charakter zawodu konserwatora rzeźby.
Prowadzący
adi. dr Elżbieta Kołodziejczyk-Macander
as. Katarzyna Kowalska